Ik ben Julia, ik woon in Den Bosch met twee huisgenoten, Sylke en Isabel. In ons huis is de kleine keuken altijd een chaos. Met drie mensen die graag flink uitpakken achter het fornuis kun je alles verwachten. Wanneer ik ’s avonds thuiskom van mijn werk staat er altijd wel iets te pruttelen op het vuur of te bakken in de oven. En de keuken wordt steeds voller.

We hebben al twee ovens en drie koelkasten, maar de nieuwste aanwinsten zijn een broodbakapparaat van Isabel en een pastamachine van Eduard. De één neemt je werk uit handen, de ander is behoorlijk arbeidsintensief. Op de gekste momenten staat het broodbakapparaat te kneden, te bakken en te piepen, want mijn huisgenote heeft uitgevonden hoe ze de tijd kan instellen zodat het brood op elk willekeurig moment klaar kan zijn. Aangezien ze trainingen geeft in Utrecht en regelmatig rond half zes ’s ochtends moet vertrekken, wil het nog wel eens voorkomen dat rond drie uur ’s nachts de geur van knapperig warm brood het huis overneemt. heerlijk!

Toch heb ik meer respect voor de pastamachine, of eigenlijk, voor degene die met verse pasta aan de slag gaat, dan voor de broodbakmachine. Ik groeide op met een vader die regelmatig zelf brood bakte. Niks machine, gewoon met je handen in het deeg: dat geeft je het échte gevoel van bakken. Ik vind dat het leukste wat er is.